Marszałek sejmu, Daria Seyda, budzi się w pokoju hotelowym, nie pamiętając, jak się w nim znalazła ani co się z nią działo przez ostatnich dziesięć godzin. Jest przekonana, że stała się ofiarą manipulacji, ale nie wie, kto ani dlaczego może za nią stać.
Książka w zaskakujący sposób czyni czytelnika bohaterem opowieści. Łamie przy tym stereotyp dzielnego rycerza (który tchórzy), królewny (która jest bardzo samodzielna), smoka (który przechodzi na wegetarianizm) i innych postaci.
Omenka kocha siedzieć w cieniu ogromnego mangowca i uczyć się z innymi dziećmi literek albo pić gęstą, słodką herbatę i słuchać opowieści starszyzny. Niestety wioskę Omenki atakują oddziały żołnierzy – kto może, ucieka przed nimi, rodzina chłopczyka także. Uciążliwa jest to podróż, w piekących promieniach słońca, w ciasnocie, za ostatnie oszczędności.
Książka otrzymała I nagrodę w kategorii 6-10 lat w IV Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży.
Przy drodze za miastem stał stary dom, który wyglądał jak bardzo wysoki człowiek w spiczastym kapeluszu i płaszczu do ziemi. Do jego bram załomotał zmęczony jeździec na jeszcze bardziej zmęczonym koniu. Otrzymał schronienie, jednak wkrótce do tych samych bram zapukali żołnierze… Zanim mężczyzna uciekł, wręczył synkowi gospodarzy buteleczkę z tajemniczą miksturą, nad którą pracował. Ciekawość dziecka dała początek zdarzeniom, których skutki trwały przez 200 lat…
Płaczesz. Brakuje ci siły, by zająć się dzieckiem. Boisz się, że nie dasz rady go wychować, że nie potrafisz być dobrą matką. Objawów depresji poporodowej jest wiele. Dziecko odmienia życie każdej kobiety, ale nie zawsze może ona w pełni cieszyć się macierzyństwem. Z depresją poporodową walczy co dziesiąta matka. Po raz pierwszy kobiety, które jej doświadczyły, opowiedziały o swoich zmaganiach po urodzeniu dziecka.
W tej historii jest Bono z U2. Przylatuje do pustynnego Timbuktu prywatnym samolotem, wygłasza parę banałów o muzyce silniejszej niż wojna, a potem ulatnia się w towarzystwie obstawy. Cztery dni później do miasta wjeżdża Al-Kaida i zaczyna obcinać ludziom ręce.
