Dyskusyjny Klub Książki

W minionym tygodniu klubowicze Dyskusyjnych Klubów Książki z Miedzichowa oraz z Bolewic w ramach comiesięcznych spotkań w bibliotekach omawiali ostatnio wspólnie czytane lektury. W Miedzichowie klubowiczki skupiły się tym razem na reportażu Mariusza Szczygła „Niedziela, która zdarzyła się w środę”. Autor pisze o niej tak:

” To już trzecie wydanie moich najlepszych reportaży z początku lat dziewięćdziesiątych; najstarszy ma dwadzieścia pięć lat. Młodzi ludzie piszą w internecie, że to opowieść o ich dzieciństwie. Często traktują ten zbiór jak mitologię swojej młodości. Nawet książkę historyczną.

Kiedy ja ją czytam, widzę, jak inny miałem sposób pisania: niedojrzały, migawkowy, obrazkowy. Ale widzę też pasję dwudziestokilkuletniego autora urodzonego w małym mieście który chce pokazać, co stało się w podobnych miastach po upadku komunizmu. Najwięcej pasji widzę w szukaniu szczegółów. Takich, które mogą być syntezą życia moich bohaterów. Czasem wyziera z tej książki złośliwy humor. Nie jest on mój. To humor Losu, który dopadł Polaków.
Ja go tylko zauważyłem i zapisałem. Mnie samemu nie było do śmiechu”.

Kilka dni później w Bolewicach rozmawialiśmy już zupełnie  o innej pozycji , mianowicie o książce Bożeny  Żak-Cyran „Jedz i żyj zgodnie z porami roku”, autorka w swojej książce zaleca, aby odżywiać się odpowiednio do warunków panujących w przyrodzie, czyli zgodnie z porami roku. Opierając się na zasadzie Pięciu Przemian z tradycyjnej medycyny chińskiej oraz na na makrobiotyce, podaje wskazówki jak żyć, aby zachować zdrowie i wewnętrzną harmonię.

Pierwsze w nowym roku spotkanie miedzichowkiego DKK oraz pierwsza wspólna, tym razem podróżnicza lektura „Podróż przez raj wymyślony. Szwajcaria” Agnieszki Kamińskiej.

Omawiana dziś książka, to bardzo fajna opowieść o Szwajcarii. Wielowątkowa i różnorodna, tak jak ten kraj. Mówi o pielęgnowanych lokalnie zwyczajach, nazywanych przez samych Szwajcarów „tradycją”. Etykieta światowej prymuski przylgnęła do Szwajcarii niczym przekonanie, że po alpejskich łąkach naprawdę hasają fioletowe krowy. Tu bez obaw można zostawić na ulicy niezapięty rower czy napić się wody prosto z ulicznej fontanny. Kiedyś „szwajcarskość” reklamowała produkty wysokiej jakości, dziś to zbiór walorów, takich jak punktualność, innowacyjność czy bezpieczeństwo. Ilość pozytywnych skojarzeń, jakie budzi Szwajcaria, nie dziwi, lecz warto je zweryfikować.

Autorka przemierza alpejskie szlaki, trasy kolejowe oraz wybrukowane uliczki helweckich miast. Odkrywa przed nami ten raj wymyślony; państwo, którego nie ma, choć według legendy zaczęło się… na łące.

Już mamy grudzień, a nie sposób zapomnieć jeszcze o listopadzie i spotkaniu klubowiczów z DKK Bolewice. Każde nasze spotkania w gronie klubowiczów są wyjątkowe. Spotykamy się żeby wymienić nasze poglądy literackie (ostatnio czytana książka Romy Ligockiej “Droga Romo”), ale tez żeby zwyczajnie poplotkować. Atmosfera na spotkaniach jest jak w domu, przekonajcie się sami, zapraszamy na nasze spotkania zawsze raz w miesiącu.

Listopadowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki przy aromatycznej kawie i słodkościach poświęcone było książce Angeliki Kuźniak “Papusza”.

Bohaterką książki jest legendarna poetka romska odkryta przez Jerzego Ficowskiego i wynoszona na piedestał przez Juliana Tuwima – Bronisława Wajs. Po cygańsku Papusza, znaczy lalka. Jej wiersze, proste piosenki pełne tęsknoty za przyrodą, są do dzisiaj chlubą cygańskiego dziedzictwa. Popularność, która przyniosła jej rozgłos, szybko okazała się przekleństwem. Posądzenie o zdradę plemiennego kodeksu złamało Papuszy życie. Latami żyła w odosobnieniu i pogardzie. Ostracyzm odbił się głęboko na jej zdrowiu, również psychicznym. Gdy w 1987 roku umarła, pochowano ją z dala od cygańskich mogił.

Angelika Kuźniak dotarła do bezcennych materiałów archiwalnych, które rzucają nowe światło na los legendy cygańskiej poezji. Pamiętnik Papuszy, jej listy do Jerzego Ficowskiego czy korespondencja z Julianem Tuwimem, to także nieocenione źródło informacji dotyczących realiów życia polskich Romów. Wędrówki z taborami, rzeź na Wołyniu, przymusowe osiedlanie, nieufność Polaków, a nade wszystko przywiązanie do przyrody i wolności.
Papusza to znakomita opowieść reporterska o świecie, którego już nie ma. I cenie, jaką płaci się za inność.

Nasze spotkania w klubowym gronie są także świetną okazją do świętowania ważnych dla klubowiczów okazji. Tym razem były to urodziny pani Elżbiety. Z tej okazji uczestnicy miedzichowskiego spotkania złożyli solenizantce ciepłe życzenia.

Kolejne spotkanie bolewickiego DKK za nami, tym razem rozmowom o książce “Droga Romo” autorstwa Romy Ligockiej, towarzyszyły imieninowe słodkości przygotowane przez solenizantkę – panią Ulę.

Książka “Droga Romo”, to powieść autobiograficzna, której akcja dzieje się w Krakowie, w latach 50-tych XX wieku. Roma ma już 18 lat i samodzielnie wchodzi w dorosłe życie. Pozostawiona przez matkę, bez kontaktu z doświadczoną osobą, która mogłaby w trudnych życiowych sytuacjach służyć radą i pomocą, młoda dziewczyna wpada we wszelkie pułapki swojego wieku. Środowisko artystów, w którym zaczyna się obracać, fascynuje Romę, ale i przynosi wiele niebezpieczeństw. Alkohol, anoreksja, niechciana ciąża… Sytuację dodatkowo komplikuje powrót matki z emigracji. Roma, nauczona już samodzielności, na nowo musi się oswoić i zaakceptować jej obecność. “Droga Romo” to do bólu szczera opowieść popularnej pisarki, dzięki której czytelniczki jeszcze bardziej ją pokochają i lepiej zrozumieją jej życiowe wybory.